پله‌ها را یکی یکی با شما عزیزان طی کرده‌ایم و اکنون در آستانه روزی دیگر و نوروزی دیگر که دل‌ها به شوق آمدن بهاری طرب‌انگیز که مژده آمدن سال نو را می‌دهد، می‌تپد، بر بالای پنجاهمین پله ایستاده‌ایم؛ پنجاه پله‌ای که بیانگر گذشت پنجاه هفته از عمر بی‌بازگشت همه ماست؛ مایی که سعی کردیم بذر امید و باور به نور و روشنی و آینه را در دل شما عزیزان روشن نگه داریم و با ایمان کامل به زندگی، به شما بگوییم که: «کنکور تمام زندگی نیست، بلکه فصلی از زندگی است» و «پذیرفته شدن یا نشدن در دانشگاه، آن قدر مهم نیست که خود زندگی و پذیرش در دانشگاه زندگی مهم است»، و شمایی که با شور و شوق دانشجویی‌تان، که برگرفته از روح بلند و جست و جو گر تان است، به ما بیاموزید که باید همیشه «داوطلب» بود؛ داوطلب شرکت در آزمون‌های دشوار زندگی، که سختی آزمون‌های ارشد در برابر آنها هیچ به نظر می‌رسند؛ داوطلب عرصه‌های پر پیچ و خم نبرد با هر آنچه جهل و نادانی و بی‌ثمری است؛ داوطلب ساختن سرزمین اهورایی‌مان ایران که قرن‌های متمادی است ققنوس‌وار در آتش قهر دشمنان اهریمنی خود، سوخته و سربلند از تمام این دشواری‌ها، به سلامت از این آتش، «ابراهیم»وار در «گلستان» وجود بالیده است؛ داوطلب … .
نوروزتان پیروز باد
